مقایسه رضایت زناشویی، راهبردهای مقابله ای و سبک زندگی در والدین کودکان کم توان ذهنی و عادی شهرستان آذرشهر

چکیده هدف: هدف این پژوهش اندازه گیری سه متغیر رضایت زناشویی، راهبردهای مقابله ای و سبک زندگی در والدین کودکان کم توان ذهنی و مقایسه ی آن با والدین کودکان عادی بوده و علاوه بر آن مادران و پدران نیز مورد مقایسه قرار گرفتند. روش: طرح پژوهشی توصیفی و از نوع پس رویدادی می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی والدین دارای کودک زیر 14 سال شهرستان آذرشهر در سال 1390 می باشد. نمونه ی انتخابی شامل 50 مورد از والدین کودکان کم توان ذهنی (شامل 50 پدر و 50 مادر، در مجموع 100 نفر) و همین تعداد والدین کودکان عادی بوده، که گروه اول با توجه به ملاک های ورود و خروج و گروه دوم به روش هدفمند انتخاب گردیدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های ویژگی های دموگرافیک، رضایت زناشویی انریچ، مقیاس های اصلی آدلری برای موفقیت بین فردی و راهبردهای مقابله ای بیلینگز و موس جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک راهه، همبستگی گشتاوری پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه، توسط نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین دو گروه والدین، از لحاظ سه متغیر رضایت زناشویی، راهبردهای مقابله ای و سبک زندگی، به طورکلی تفاوت معناداری وجود داشته است (01/0p<). در گروه والدین کودکان کم توان ذهنی مادران از رضایت زناشویی پایین تر و راهبردهای مقابله ای ناکارآمدتری برخوردار بوده اند و راهبردهای مسأله مدار کم تری به کار می برند. سطح تحصیلات والدین (05/0p<) و میزان درآمد خانواده (01/0p<) به عنوان دو متغیر تأثیرگذار بر رضایت زناشویی زوجین در هر دو گروه به شمار آمد و روابط معناداری میان راهبردهای مقابله ای و سبک های زندگی والدین با رضایت زناشویی آن ها به دست آمد (01/0p<). نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان گر سطوح پایین تر رضایت زناشویی و ناکارآمدتر بودن راهبردهای مقابله ای و سبک های زندگی در والدین کودکان کم توان ذهنی بوده و علاوه بر آن، مولفه های راهبردهای مسأله مدار، سطح درآمد و علاقه ی اجتماعی به عنوان عوامل پیش بینی کننده ی رضایت زناشویی این والدین به شمار آمد.